Gut gut, dat moet straks naar school

Smoothie tuesdays met m’n kleintje.

Dit aapje is de grootste boef, niet-luisteren-ja-dat-ben-ik en energie-voor-tien die er bestaat en tegelijkertijd de dikste zwaan-kleef-aan bij z’n mammie. Je zou het niet geloven. Je ziet hem meestal wegrennen en het liefst z’n nek breken terwijl z’n moeder hem kreunend achterna rent, verontschuldigend naar de omgeving.

Huilen doe je niet. Pijn doe je je ook nooit. Jij stunt met je fiets in de hoop dat je valt. Eén dag binnen zitten is prison en vreselijk janken, dan heb je de vreselijkste moeder die er bestaat. 10sec later kom je om honderd kusjes vragen, wil je helpen afwassen, stofzuigen en ramen lappen. Bij het naar bed gaan verander je in een baby die niet meer kan lopen maar gedragen moet worden door z’n allerliefste mammie. Dan gooi ik je met 40km/uur op bed en dat dan 15x.

Nee, zo’n papa wordt JIJ niet, die saaie dingen doet als binnen zitten (zit ik dat?). Je haalt me soms het bloed onder de nagels vandaan, als je niet even alleen (binnen) kan spelen. Jij verheugt je er nu al op om papa te worden en vindt het gek dat er mevrouwen en meneeren zijn die dat niet worden. Ik denk oprecht dat jij een leuke papa zal zijn. Eentje die z’n kinderen de wereld laat zien, z’n ding doet en zich niet van de wijs laat brengen.

Waarschijnlijk zie ik je dan nooit weer. Meetten we ergens halverwege de wereld. Terwijl je je mammie iedere dag een postduifje stuurt.

Recht tegen mensen op lopen, de coronalijntjes als klimrek gebruiken; gewoonste zaak van de wereld. Regels? Mondkapjes? Jij vraagt gewoon aan onbekenden waarom dingen zo zijn en gaat er tegenin als je het niks vindt.

Op je betere dagen hou je ervan je broer te pesten en zijn pokémonkaarten door de kamer te gooien als je niet mag meespelen. De hele dag ben je met schroevendraaiers en batterijen in de weer omdat alle nieuwe batterijen het na 1 dag niet meer doen. Je neemt echt niet van een ander aan, zoals je broer dat wel in zijn karakter heeft, dat iets ‘zo is’. Eerst proberen.

Jij eet je broodjes bij mij op schoot. Iedere dag. Lepelt me in de nacht samen met je lievelingsknuffel. Ik hou zoveel van je, knuffel je zo graag. Je geeft me de heerlijkste kusjes op de mond, echt de beste. Van je broer krijg ik er al 5 jaar geen één meer, ook niet op de wang  Je zet ze in van 1,2,3, lipjes getuit, kom maar door mammie, okeeee nog één dan. Liefst ook met een aanloopje en je armpjes wagenwijd open. Ik zing je in slaap met ‘de bloemetjes gaan slapen’ en dat dan twee keer achter elkaar, terwijl je tijdens het 2e liedje al in slaap valt, nog met je neus in mijn nek gedrukt en je armen om me heen. Dan wrijf ik zo lang als ik wil met mijn neus langs je wangen, kriebel ik je rug. Zelfs als je het irritant vindt en kreunt dat ik moet opdonderen draai je je toch niet om. Hoef ik bij je broer niet te proberen.

Gut gut, en dat moet bijna naar school. Ik hou mijn hart vast en bid dat anderen je begrijpen en iets van je zullen leren, terwijl jij slimmer en slimmer wordt.